یکی از اعتقادات مسلمانان بخصوص شیعیان، ظهور امام زمان عج می باشد.
ظهور یعنی آشکار شدن و قابل رویت بودن است که این کلمه در مورد امام عصر
در مقابل غیبت بخصوص غیبت کبری آن حضرت بکار می رود.
بعد سالیان متمادی که از غیبت کبری گذشت و خداوند اذن ظهور به امام زمان عج داد،
یک تحول عظیم و شگفت انگیزی در جهان رخ خواهد داد که توصیف آن در توان ما نیست.
به تعبیر معروف : «شنیدن کی بود مانند دیدن».
شاه بیت حکومت بعد از ظهور« گسترش بی نظیر عدالت »در سراسر جهان است که
پیامبر اسلام بشارت آن را به منتظران ظهور می دهد آن حضرت فرمود:
یملاء الأرض قسطاً و عدلاً بعد ما ملئتْ ظلماً و جوراً 1
شخص یا جامعه ای که طعم ظلم و ستم را چشیده باشد، وقتی آن عدالت مهدوی را ببیند
خداوند می داند که چه حالی پیدا می کند.!!!!!!
این ظهور عمومی و در پهنه هستی اتفاق می افتد و برای همیشه پرونده ظلم و جور بسته می شود.
تنها راه برای نزدیک تر شدن این ظهور عمومی ،آمادگی اجتماعی برای اطاعت بی قید و شرط از آن
حضرت و پذیرفتن دستور الهی و عمل به آنهاست.
اما یک ظهور شخصی و انفرادی هم برای افراد خاصی پیش بینی شده است که می توانند امام عصر را
در زمان غیبت آشکارا رویت کنند و به خدمت آن حضرت برسند و از عنایات آن حضرت بهره مند شوند.
راه این ظهور فردی فقط تقوی الهی در حد استاندارد شرعی است که نمونه عینی آن برای خیلی
از اولیائ الهی اتفاق افتاده است. هر چند ما باید سخاوت بیشتری داشته و آن ظهور عمومی و همه
جانبه حضرت را از خداوند طلب نماییم ، اما در ضمن این هدف نهایی می توان هدف میانی هم در نظر
گرفت و ظهور و رویت آن حضرت را برای شخص خود در زمان غیبت از خداوند در خواست کرد؛زیرا آن
حضرت الان در بین ما وجود دارد و فقط ناشناخته است و یک تقوی ناب می تواند به محضر آن
حضرت شرف یاب شد.
ثمره و فائده این ظهور شخصی این است که ما را برای زمینه سازی آن ظهور کبری و عمومی جدی تر می کند.
1-کنز العمال، ج 14، ص 175.
